เพลง : คู่เคียง
ศิลปิน : PMC (ปู่จ๋าน ลองไมค์)
ฉันเชื่อว่ารักมันมีอะไรที่มากกว่าการสืบพันธุ์
ก็องค์ประกอบมันมีมากมาย
ไม่ใช่แค่การนอนด้วยกัน
นิยามความรักในแบบฉัน
มันมีอะไรมากกว่านั้น
มันมีเรื่องราวเป็นร้อยพัน
บนโลกความจริง ใช่ความฝัน
เป็นคู่ชีวิต เป็นเพื่อนร่วมคิด
ในยามลำบาก อยู่ข้างเคียง
เป็นดังเข็มทิศ เป็นดังหมู่มิตร
ในยามโอดนิดอยู่ข้างเตียง
เป็นคนที่อยู่ข้างกายในตอนทำมาหากิน
เป็นคนที่รักมากมาย
แม้ฉัน เปื้อนโคลน เปื้อนดิน
เป็นคนที่ซับน้ำตา
ในวันเหนื่อยล้าและอ่อนแรง
เป็นคนที่ร่วมเดินกันมา
แม้มีขวากหนามมาทิ่มแทง
แม้ใครประณามว่าจน
ก็ไม่สนหรอกคนรอบตัว
จะเหนื่อยเพียงใด จะอด จะทน
และพร้อมจะสร้างครอบครัว
คนบอกว่ารักมันกินไม่ได้
อันนั้นก็ปล่อยเขาไป
แต่รักของเราคือการเก็บออม
ร่วมสร้างฐานะกันด้วยใจ
ไม่ได้รักเพราะว่าเงินตรา
เพราะเราต่างจนเมื่อแรกเจอ
แต่เราก็รักกันมา ขอบคุณที่ฉันได้พบเธอ
ต่อให้สองหูจะไม่ได้ยินเสียง
ต่อให้สองตาเรามันจะพร่ามัว
ต่อให้เหี่ยวเฉากันไปทั้งตัว
ใยจึงต้องกลัวความไม่จีรัง
ต่อให้แขนขาหมดแรงลุกไม่ไหว
ในยามที่ป่วยไข้ดูแลไม่ไกลห่าง
จะร่วมทุกข์ จะร่วมสุขกันไปบนหนทาง
รักไม่จืดจาง แม้เวลานานผ่านไป
แม้มองจากเท้าแล้วก็ไปสุดแขน
ฉันไม่มีแหวนและเงินทอง
เพราะฉันไม่มีรถและนาฬิกา
แบรนด์เนมเสื้อผ้าทับเป็นกอง
มีแค่แกงถุงเอาไว้คอยประทัง
ก็ไม่เคยอิ่มจังดังใจปอง
ปัจจัยภายนอกก็เป็นเรื่องขี้หมา
เมื่อฉันได้เธอมาเป็นคู่ครอง
เป็นคู่คิด ในยามที่ชีวิตต้องเผชิญกับความมืดมน
ไร้อนาคต ไร้ความฝัน
นี่คือเสียงประณามของผู้คน
ตอนอายุ 18 ฉันเรียนไม่จบ
ต้องทำงานแบกหาม ต้องสู้ทน
แต่เธอก็ทนแล้วก็มาอยู่ด้วย
เพื่อนเธอได้ผัวรวยไปตั้งหลายคน
มีความจน แปะตรงหน้าผาก
มีคนประมาทและนินทา
จะอยู่กันไปได้สักกี่น้ำ
นี่คือเสียงที่ได้ยินจนชินชา
เพราะค่าของคำที่เธอบอกว่ารัก
มากกว่าทรัพย์สินหรือจินดา
จะโอบกอดเธอจนนาทีสุดท้าย
ให้ลูกเรามันเห็นจนชินตา
ต่อให้สองหูจะไม่ได้ยินเสียง
ต่อให้สองตาเรามันจะพร่ามัว
ต่อให้เหี่ยวเฉากันไปทั้งตัว
ใยจึงต้องกลัวความไม่จีรัง
ต่อให้แขนขาหมดแรงลุกไม่ไหว
ในยามที่ป่วยไข้ดูแลไม่ไกลห่าง
จะร่วมทุกข์ จะร่วมสุขกันไปบนหนทาง
รักไม่จืดจาง แม้เวลานานผ่านไป
ต่อให้สองหูจะไม่ได้ยินเสียง
ต่อให้สองตาเรามันจะพร่ามัว
ต่อให้เหี่ยวเฉากันไปทั้งตัว
ใยจึงต้องกลัวความไม่จีรัง
ต่อให้แขนขาหมดแรงลุกไม่ไหว
ในยามที่ป่วยไข้ดูแลไม่ไกลห่าง
จะร่วมทุกข์ จะร่วมสุขกันไปบนหนทาง
รักไม่จืดจาง แม้เวลานานผ่านไป