เพลง : เเกงหราง
ศิลปิน : ธีเดช ทองอภชาติ
ตอนสุดท้ายจะจบยังไงก็รู้ดี
บอกตรงๆ ว่าวงการนี้มันไม่ง่าย
มีชีวิตอยู่ในเรือนจำมันไม่บาย
ก่อนที่มันจะสายเกินไป
ลองคิดทบทวนดูใหม่
ว่าโรงเรียนสูไป กับข้างในหราง
ที่ไหนสบายกว่ากัน
มีหน้าที่ให้ทำ พ่อแม่หาตังค์ปล้ำให้สูเรียน
สูกะเรียน เรียน เรียน
ไม่ใช่เบียน เบียน เบียน อยู่อย่างนี้
ต่อหน้าเรียบเหมือนกับผ้าพับ ลับหลังยับยู่ยี่
ออกจากบ้านแต่งตัวดูดี
แต่ไปไม่ถึงโรงเรียนสักที
ใช้ชีวิตตามเพื่อนเที่ยวเชือนหรอยเต็มที่
ปีทั้งปีมันปล้ำแต่ยีใบ
อายุยังน้อย อย่าทำเป็นห้าว
เพราะพี่หลวงเฒ่ามาก่อนสู
เพราะโรงเรียนที่สูอยู่
มันหรู หว่าอยู่ในหราง
หรือว่าสูเบื่อข้าวหมูแดง
หรือว่าสูอยากอีกินแกงหราง
เห็นเที่ยวหรอยเที่ยวหนุกเที่ยวกร่าง
เห็นทำตัวกางหลาง หม้ายความอยู่ควั่นๆ
ตามแต่เพื่อนชอบเชือนชอบยัน
วันทั้งวันมันปล้ำแต่หาเรื่อง
ชวนกันเสพจนหน้าเดฟ จนตาเหลือง
แต่เรื่องเรียนแค่เพียงได้ฟังมันชาติเอือม
ถึงแหลงถึงเตือนใครห้ามไม่สน
ก็ต้องทนเป็นอันธพาล
อายุยังน้อย อย่าทำเป็นห้าว
เพราะพี่หลวงเฒ่ามาก่อนสู
เพราะโรงเรียนที่สูอยู่
มันหรู หว่าอยู่ในหราง
หรือว่าสูเบื่อข้าวหมูแดง
หรือว่าสูอยากอีกินแกงหราง
เห็นเที่ยวหรอยเที่ยวหนุกเที่ยวกร่าง
เห็นทำตัวกางหลาง หม้ายความอยู่ควั่นๆ
ตามแต่เพื่อนชอบเชือนชอบยัน
วันทั้งวันมันปล้ำแต่หาเรื่อง
ชวนกันเสพจนหน้าเดฟ จนตาเหลือง
แต่เรื่องเรียนแค่เพียงได้ฟังมันชาติเอือม
หรือว่าสูเบื่อข้าวหมูแดง
หรือว่าสูอยากอิกินแกงหราง
เห็นเที่ยวหรอยเที่ยวหนุกเที่ยวกร่าง
เห็นทำตัวกางหลาง หม้ายความอยู่ควั่นๆ
ตามแต่เพื่อนชอบเชือนชอบยัน
วันทั้งวันมันปล้ำแต่หาเรื่อง
ชวนกันเสพจนหน้าเดฟ จนตาเหลือง
แต่เรื่องเรียนแค่เพียงได้ฟังมันชาติเอือม
ถึงแหลงถึงเตือนใครห้ามไม่สน
ก็ต้องทนเป็นอันธพาล
