ก้อยเปิดใจเกี่ยวกับเรื่องราวความรักที่เธอเพิ่งผ่านไปเพราะโหมดข้ามคำถามที่เธอใช้ สื่อสารให้น้อยลงจนรักพัง ส่วนรักครั้งหน้า อย่ากลัว แต่อย่ารีบร้อน

เมื่อสามสาวมากความสามารถ ก้อย, นัตตี้ และ ดรีม เป็นแขกรับเชิญพิเศษของ Club Friday Show โปรดิวซ์โดย CHANGE2561 พวกเธอเปิดใจเกี่ยวกับชีวิตและแสดงความรักในทุกมุมของหัวใจ เพราะการนั่งคุยกันเรื่องนี้มันอบอุ่นมากอยู่แล้วเพราะโหมดข้ามคำถามก้อยจึงเล่าเรื่องราวความรักที่เพิ่งผ่านไปอย่างเต็มใจพูดน้อยจนรักพัง

ก้อยไม่ได้คุยกับเพื่อนตอนนั้นใช่ไหม?
ก้อย: ใช่ มันเหมือนเรามึนงงกับตัวเองอยู่พักหนึ่งจนกระทั่งศาลาตา แต่มันเป็นวันเดียวกัน ฉันก็เลยพิมพ์ช้าๆ บอกว่าเลิก เพื่อนก็กังวล แต่อย่างเรา แนวเดียวกันคือ เรารู้ว่าเขาอยู่ข้างๆ เขาไม่ได้ เหมือนคุณเป็นอะไร? มันไม่ใช่แบบนั้นหรอก..

จริงๆ แล้วพวกเขาทั้งสองรู้ไหมว่าพวกเขาต้องอยู่ที่นั่นวันนี้?
นัตตี้: ก็ไม่น่าแปลกใจ แต่ก็ทำให้ฉันตกใจที่ตอนนี้เป็นเช่นนี้ สำหรับนัตตี้ ไม่คิดว่าก้อยจะทำแบบนั้นตอนนี้เพราะรู้สึกว่ารักก้อยมากมายบอกหน่อยว่าก้อยสู้ต่อไป ใช่ ลองดูสิ มันอาจจะดีก็ได้ แต่ฉันคิดว่ามันไม่เพียงพอไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้

จริงๆ แล้วเรามักจะใช้ความอดทนและความเข้าใจหรือเปล่าล่ะ?มันจะเรียบร้อยดี

ก้อย: นี่เป็นจุดที่ปลาคราฟสื่อสารกันน้อยลง ผมใช้คำนี้เวลามีปัญหา ก้อยมักจะพูดกับตัวเอง ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เหมือนพี่โบ้ เราเลือกที่จะข้ามไปตอนเจอ นั่นคือปัญหา แต่หากเราพบว่าไม่เป็นเช่นนั้น เราก็สามารถข้ามไปได้ จากนั้นก้อยก็คิดว่าเขาสามารถกระโดดข้ามมันไปได้จริงๆ

นัตตี้: เราเชื่อว่าก้อยข้ามได้แต่เราก็คิดเหมือนกันว่าก้อยข้ามได้อย่างไร?

ก้อย: ก้อยบอกว่าวันนั้นเราเหนื่อยมาก และก้อยทำงานหนักมากตอนที่เหนื่อยมาก เหนื่อยกับเรื่องอื่น โดยปกติแล้วถ้าเรามุ่งแต่เรื่องความรักถึงแม้จะเหนื่อยแต่เรายังมีแรงพอที่จะข้ามอะไรหลายๆ อย่างได้ แต่เมื่อเราเบื่อกับสิ่งอื่นเราอาจพบเจอเรื่องราวหรือเรื่องที่เราพูดไม่ได้ เช่น ร่างกายของเขา ดังนั้นฉันคิดว่านั่นก็เพียงพอแล้ว

ดังนั้น ที่จริงแล้ว อะไรก็ตามที่เราคิดว่าสามารถปล่อยมันไว้ได้ก็ตัดมัน ข้ามมันไป เหมือนกับที่เราซ่อนมันไว้ อย่างที่พวกเขาพูดกัน วันหนึ่งมันมาถึงและไม่สามารถทำได้อีกต่อไป

ก้อย: ก้อยก็พูดเหมือนกัน ก้อยบอกว่าถ้าชีวิตมีปัญหาโดยทั่วไปเราสามารถพูดคุยและจัดการปลาคราฟได้ แต่ด้วยความรักเราคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ถูกต้องที่จะทำ เพราะเราเลือกที่จะไม่ทะเลาะกันเพราะเรารู้สึกว่าเรื่องแบบนี้โอเค มันเลยจะกองพะเนิน. แล้วเราก็บอกว่าเราหมายความตามนั้นจริงๆ มันแปลว่าเราใช้ชีวิตแบบคนแต่งงานแล้ว และจริงๆ แล้วเราใช้ชีวิตแบบคนจริงๆ และก้อยก็รู้สึกเหมือนวันที่เราเลิกกันคือเรา และการอยู่ด้วยกันทัศนคติทางสังคมมากมายเป็นเพียงเราสองคนจริงๆ

แต่บอกตามตรงว่าเราหมกมุ่นอยู่กับดราม่า ออกเดท ถูกตี และเลิกรา
ก้อย: จากเมื่อก่อนจากละครเรื่องนี้จนถึงตอนจบก็มีให้เห็นอยู่เรื่อยๆ คณะทัวร์ก็ทยอยเดินทางมาที่สวนสาธารณะ แต่ก้อยคิดว่าก้อยจะรับมือได้ดีกว่า สมัยก่อนจะมีรถมาเยี่ยมเรา เราคงจะต้อนรับเขาแบบนั้นจริงๆ เราอยู่ด้วยกัน แต่พอโตขึ้น เรารู้สึกเหมือนรถทัวร์จอดหน้าบ้านแล้วผ่านไป

แล้วพอเลิกกันยังโดนดุอะไรอีก? ? ?
ก้อย: เยอะแต่ก็ประสบปัญหานี้ ว่ากันว่ามีสุนัขอยู่ร่วมด้วย และก้อย เลี้ยงเหมือนเด็กและมีความผูกพัน แต่จริงๆแล้วมันเป็นหมาของพี่ชายนี่แหละเป็นหมาที่น้องชายเลี้ยงมา เรารู้สึกว่าเราเลี้ยงสุนัขตัวนี้และเรารู้สึกว่าเราสามารถช่วยเหลือซึ่งกันและกันได้ดีขึ้น นั่นคือสิ่งที่เราทั้งสองพูดถึงแต่หลายคนรู้สึกขมขื่น การมาถึงของเขาทำให้สีของเขากลับคืนมา ฉันไม่มีจิตสำนึกเช่นนั้น แค่ดุเราว่าเลี้ยงหมาแล้วถามว่าเราต้องการคำอธิบายจริงๆหรือเปล่า จริงไม่ต้องอธิบายแต่จะมีแถบสุขภาพเรียกว่าอะไร? เราทุกคนเป็นคนสบายๆ นั่นคือสมมติว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญไม่รู้ว่ากี่โมง

ก้อย: และไม่ต้องรีบร้อนกับความรักครั้งต่อไป เพราะผมคิดตามอายุเพราะเรารู้สึกว่าความรักมักจะต้องใช้ความพยายามมากต้องทำงานหนักและต้องมีความสุขแต่ก้อยคิดว่าคราวหน้าไม่กลัวแต่หวังว่าจะสบายใจ เหมือนเป็นพื้นที่ปลอดภัยของเรา

คำถาม : ถ้าวันนี้มีคนมาพูด ใจจะกว้างไหม?
ก้อย: มันไม่ได้ปิดตัวลงแต่มันยังคงพูดอยู่ เรารับรู้ได้ไหม?คุณพูดถึงมันได้ไหม?

ก้อยมักจะร่าเริงและร่าเริงมากเวลาเธอร้องไห้เสียงดังมีใครฟังฉันบ้างไหม?
ก้อย: ถ้าจะดังที่สุดก็คงเป็นตัวคุณเองแต่ก็มีเพื่อนอยู่บ้าง

เคยเห็นจุดอ่อนของก้อยมั้ย?
ก้อย: ไม่ค่อยบ่อยเพราะแม่ชอบดูในรายการหรือมีคนขอให้เราเกาจุดนั้นขณะที่แม่นั่งอยู่ที่นั่น แต่ถ้าในชีวิตจริงฉันไม่ค่อยร้องไห้ให้แม่เห็น เพราะเขาคือคนที่เรากังวลเรารู้สึกว่าถ้าเราร้องไห้มากกว่าที่เราทำร้ายแม่ก็ต้องเจ็บ เราเลยไม่อยากให้แม่เห็นเราร้องไห้ แสดงให้เขาเห็นด้านนั้น

คุณสามารถรับชมบทสรุปจาก CLUB FRIDAY SHOW ของ CHANGE2561 ได้ทาง YouTube: