“ความภาคภูมิใจของไม” และ “อาโบ ณัฐวิน” นักแสดงสุดฮอตสองคนของโลกจะมาเล่าเรื่องราวของฮีโร่ในวัยเด็กของพวกเขาในวันนี้ไม่สนใจเรียน พร้อมกระโจนเข้าสู่วงการบันเทิงมากว่า 10 ปี สู่การเป็นนักแสดงนำ ผ่านรายการนี้ สร้างมูลค่าสื่อกว่า 159.9 ล้านบาท ให้กับแบรนด์ระดับโลก แซ่บทอล์คโชว์ ทางช่อง One31 เบนซ์ พรชิตา และ บูม สุภาพร รับหน้าที่พิธีกร

– ซีรีส์ชื่อ Kinn Porsche ซีรีย์นี้โด่งดังไปทั่วโลกจนมาถึงจุดนี้ ทั้งคู่ไม่เคยฝันที่จะเป็นดารา คุณอยากเป็นอะไรเมื่อคุณยังเป็นเด็ก?

ไหม : ตอนเด็กๆ อยากเป็นวิศวกรโยธา เมื่อตอนที่ฉันยังเป็นเด็กฉันมีญาติ ญาติพาไปเที่ยวเห็นเขาทำฝาย ฝันว่าจะทำฝายเก๋ๆ

อาโป : ไม่รู้สิ ฉันไม่รู้ว่าฉันอยากทำอะไร อยากเป็นอะไร พ่อแม่ของฉันไม่มีการศึกษาดีนัก เขาแค่อยากให้เด็กๆ เรียนรู้บางอย่างที่เขาคิดว่ามั่นคง ในฐานะแพทย์หรืออะไรทำนองนั้น เรารู้ลึกๆ ว่านั่นไม่ใช่สำหรับเรา มันสั่นคลอนและเหมือนอยู่ในครอบครัวที่เขาคาดหวัง เราสับสนอยู่นาน

– ตอนเด็กๆ เป็นยังไงบ้าง? คุณวางแผนที่จะเรียนหรือไม่?

อาโป : ตอนเด็กๆ ผมซนมาก ฉันไม่ค่อยพกอะไรติดตัว ส่วนใหญ่พวกเขาแค่กระตือรือร้น ฉันชอบออกไปเล่นบาสเก็ตบอลและก็จะเล่นอยู่เสมอถ้าใครเห็นภาพสมัยเด็กๆของฉันจะเห็นว่าผิวของฉันเข้มมาก

– มากจนไม่มีแผนว่าจะเรียนอะไรในชีวิต?

อาโป: ตอนที่ฉันเข้ามหาวิทยาลัยโฮเซเพื่อเรียนวิศวะ นั่นคือสิ่งที่เพื่อนพูด ฉันไม่ชอบมัน โปชอบจินตนาการ สิ่งที่เรากำลังทำอยู่นี้ อีก 5-10 ปีข้างหน้าเราจะยังทำอยู่หรือไม่? อย่างที่คุณคงจินตนาการได้ เฮ้ เราไม่ควรนั่งอยู่ในออฟฟิศและที่ทำงาน ฉันจึงตัดสินใจออกไป เรียนสักปีแล้วลาออก ตอนนั้นเรารู้สึกว่าเราจะไม่ทำงานประจำและทำงานซ้ำแล้วซ้ำอีก

– คุณไปที่ไหนหลังจากที่คุณจากไป

อาโป: มีช่องว่างระหว่างนั้นถึงสองปี ช่วงนั้นชีวิตสุดขั้วมาก เพื่อค้นพบว่าเราชอบชีวิตแบบไหนและอยากเป็นอะไรฉันจึงตื่นและวิ่งหนี ไปเล่นสเก็ตบอร์ดตอนกลางคืนเขาก็ไปดื่มแบบนี้

ไหม : ไม่เคยชวนใครมาก่อน (หัวเราะ) แค่ล้อเล่นครับ

– พ่อแม่ของคุณตกใจไหม?

อาโป : เราไม่ค่อยได้บอกเขานะ เมื่อก่อนความสัมพันธ์ของเราไม่ได้ใกล้ชิดกันมากนัก เราก็เลยอยู่กับเพื่อนฝูง

– ไหมไม่เบา ความเจ็บปวดของคุณ?

ของฉัน: ผู้คนอาจคิดว่าฉันซน แต่จริงๆ แล้วฉันแค่พยายามเข้าใจชีวิต แต่มันเร็วเกินไปนิดหน่อย เด็กล้วนเป็นนักเรียนชั้นประถมศึกษาเมื่อเปรียบเทียบกับตัวเลขแล้ว พวกเขาชอบการเปรียบเทียบตัวเลข เราก็รู้จักกีต้าร์เหมือนกัน เริ่มเข้าใจคำว่าบันเทิงแล้วค่อยเริ่มไหล วันหนึ่งฉันสอบเข้าวิทยาลัยได้เกรด 4 และตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกคิดถึงบ้าน ฉันไม่มีความสุขมากเมื่อไปโรงเรียน ฉันคิดถึงบ้าน จริงๆแล้วฉันเป็นคนกาฬสินธุ์ ฉันมาเรียนที่กรุงเทพตอนฉันอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่สี่ ฉันคิดถึงบ้านนิดหน่อย แต่ฉันไม่อยากกังวลเรื่องที่บ้าน ฉันไม่ได้บอกอะไรเขาเลย แทนที่จะใช้วิธีการเรียนรู้และทำสิ่งต่าง ๆ ไปพร้อม ๆ กันเพื่อกำจัดสิ่งไม่ดี ไปที่สถานที่สาธารณะและพูดคุยกับผู้คน พูดคุยกับสาวมีทบอล คนกวาดถนน คนขับแท็กซี่ หรือใครก็ตามที่เพิ่งเลิกงาน ตอนนี้เหลือเพียงเมตรเท่านั้น ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 และ 5 แต่ข้อเสียคือไม่เคยไปโรงเรียนเลย 1 ภาคการศึกษาควรเป็น 20% ของภาคเรียนที่เขาเข้าเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 และชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 จะหนักกว่า การโทรหาผู้ปกครอง เมื่อแม่รู้ เรารู้ว่าเขาเป็นห่วงเรา เราจึงค่อย ๆ ยอมและปรับตัวตามกาลเวลากลับมาเรียนอีกครั้ง

– ทั้งสองคนถือเป็นคนมีสติ คนหนึ่งไปมหาวิทยาลัยโฮเซย์กับเพื่อน และอีกคนก็ซนแต่ก็ยังติดอยู่แม้จะอยู่ต่อแล้วเหรอ?

ของฉัน: ลงทะเบียนเรียนในมหาวิทยาลัยโฮเซอิ ซึ่งเป็นนักศึกษาวารสารศาสตร์

– ทำไมไม่เรียนวิศวะ?

ไหม : พอคุยกับคนเยอะๆ จู่ๆ ก็รู้สึกว่าชีวิตมีเรื่องมากมายจริงๆเรารู้สึกเหมือนกำลังพูดเหมือนสัมภาษณ์ผู้คน

– อยากเป็นนักข่าวไหม?

ไหม : ตอนนั้นเราอยากเป็นนักข่าว รู้สึกเหมือนชีวิตอุดมสมบูรณ์ คงจะดี ถ้าเราถ่ายทอดจากคนที่ไม่มีโอกาสได้พูดและพูดแทนเขาแบบนักข่าว หรือคุณชอบตัวเลขหรือการบัญชี? ฉันโต้เถียงอยู่นาน

– อาโปดื่มเหล้าแทนน้ำ?

อาโป: นี่คือช่วงการเรียนรู้ของชีวิต หากเราทำพฤติกรรมนี้บ่อยๆ เราจะชอบหรือไม่? เราพยายามดื่มมันแทนน้ำ แล้วดูว่าเราชอบไหม.. และเราไม่ชอบดื่ม เราไม่ชอบชีวิตแบบนี้ ขณะนั้น เราส่องกระจกดูตัวเอง แล้วจะเข้าใจว่าเราหยุดแล้ว เรามาเริ่มต้นชีวิตใหม่กันดีกว่า จากวันนั้นถึงวันนี้เราไม่ดื่มอีกต่อไป

– บางคนเละเทะหลังดื่ม อะไรทำให้เราหยุด? ​​เมื่อถึงเวลาที่บางคนตระหนักและถามตัวเองว่าชอบอะไรไม่ชอบอะไรก็สายเกินไปแล้ว ประเด็นของการคิดถึงตัวเองแทนคืออะไร?

อาโป : โปวาโชคดีมากที่ได้อยู่ในบ้านอาโป เกาสมะธรรมได้ฝึกสติและศีลธรรมและทรงสั่งสอนเราอยู่ตลอดเวลา มันทำให้เราคิดว่าสิ่งที่เราทำอยู่นั้นใช่สำหรับเราหรือไม่ และทันใดนั้น เรากำลังคิดว่าสิ่งที่เราทำอยู่ทำให้เรามีความสุขหรือไม่เริ่มต้นชีวิตใหม่

– แล้วคุณมาเป็นนักแสดงได้อย่างไร?

ปอ: ทันเวลาที่จะค้นพบชีวิต เราบังเอิญไปเจอผู้จัดการเก่า พี่เบม แล้วเขาก็พาเราไปที่ทางเดินจำลอง เดินไปได้สักพักเขาก็ชวนไปแคสช่อง3 บังเอิญคัดตัวไม่ผ่าน แล้วบังเอิญไปเจอผู้ชายอีกคนชื่อ พี่หนุ่ม กฤต เขาขอให้ฉันแสดงในเรื่องนั้น สำหรับผู้ที่เคยเล่นกับพี่เบนซ์นี่คือจุดเริ่มต้นของการเป็นนักแสดง นี่เป็นเรื่องแรกที่ทั้งนักแสดงและช่องไม่ผ่าน แต่แคสกับพี่หนุ่มบอกว่าต้องเป็นแฝด แล้วโปก็กลายเป็นเหมือนอีกคน เขาจึงขอให้ผมมาลองดู แล้วส่งไปเรียนการแสดงก็ 10 ปีแล้ว พี่เบนซ์ยังสวยเหมือนเดิม (เบนซ์บอก ปอมีโอกาส เป็นคนขี้สงสัยแค่อยากถาม เด็กบางคนไม่ได้ถาม บอกหน่อยเถอะ และตอบสนอง เล่นเกมได้อย่างสบายๆ แต่โป้เป็นเด็กขี้สงสัย นั่นเป็นข้อได้เปรียบ เพราะเมื่อคุณถามคำถาม คุณจะได้ความรู้ เขาเล่นได้ดีจริงๆ จนจบ

– หลังจากเรื่องข้อข้องใจเขาก็แสดงในเรื่องเพิ่มเติม แล้วอะไรทำให้คุณตัดสินใจออกไปเริ่มต้นชีวิตใหม่? ก้าวใหม่ของชีวิต?

อาโป: คุณต้องย้อนกลับไปตอนที่เล่นอย่างบ้าคลั่ง บังเอิญเล่น Dragon’s Blood กับพี่อ๊อฟ พงษ์พัฒน์ จากนั้นได้แสดงร่วมกับพี่นก ฉัตรชัย พี่นกมีความหลงใหลในการแสดง มันทำให้เราคิดว่าเราอยากจะสร้างอาชีพจากสิ่งนี้หรือไม่ เราต้องทำอย่างไรกับมัน? ฉันควรถามคำถามอย่างไร? วิธีการเรียนรู้ในฐานะตัวละครจึงเป็นจุดเริ่มต้นให้เราทำสิ่งนี้ได้ดี เรายังคงทำเช่นนั้นต่อไป ฉันไม่คิดว่าการแสดงจะให้สิ่งที่เราต้องการ สมมติว่ามีช่วงหนึ่งของปีมี 3 ตอน ถ่ายตอนละ 2-3 เรื่อง ทำให้เราไม่มีเวลาไปใช้ชีวิตอื่น ตอนนั้นเราอยู่ที่นี่มาสองหรือสามปีแล้ว และเราเพิ่งถ่ายทำกันมาก่อน ไม่ได้ทำอะไรที่เราอยากทำเลย ชีวิตของเรามีแค่นี้เหรอ? เราอยากออกไปดูโลก ฉันได้เรียนรู้มุมมองอื่นๆ ฉันอยากทำงานที่ไหนสักแห่งที่ทุกคนจริงจังกับงานของตัวเอง เราทุกคนเป็นเด็กที่อยากรู้อยากเห็น ฉันจะถามตัวเองเสมอ ทำไมไม่เป็นเช่นนี้? ทำไมคุณถึงได้รับสิ่งนี้? นั่นคือจุดเปลี่ยนที่ทำให้เราตัดสินใจว่าสถานที่แห่งนี้ไม่เหมาะกับเรา เราก็เลยย้าย นั่นคือตอนที่ฉันตัดสินใจออก เก็บทุกอย่าง ขายทุกอย่าง และออกจากประเทศไทยแล้วไปอาศัยอยู่ที่นิวยอร์ค

– ไหมเข้ามาวงการนี้ได้อย่างไร?

ใหม่: เวลาค้นคว้าวารสาร ผมเปิดใจและคิดว่าตัวเองต้องทำอะไรจริงๆ การพูดคุยกับคนอื่น ความคิดของฉันคือเราควรเปิดใจให้กว้างกับสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะโลกนี้กว้างใหญ่ เมื่ออายุ 18 ปี เราเริ่มเป็นดีเจคลื่นวิทยุและเราทุกคนก็คุยกัน ช่างแต่งหน้าในวันนั้นก็ยังแต่งหน้าอยู่เลย เป็นคนคนเดียวกันตั้งแต่แรกและตอนนี้ เรารู้สึกว่าวงการบันเทิงมีความหลากหลาย ไปที่แคสถ้าคุณต้องการอะไร แถมน้ำใจเราด้วยเวลามีคนบอกให้ทำก็ทำ เราไม่ได้คาดหวังที่จะมีชื่อเสียงหรือสร้างรายได้ เพราะเราไม่ได้ต้องการมันจริงๆเมื่อเราทำมัน เหมือน Kinn Porsche เหมือนกัน เราแค่จะไปช่วยเขา เพราะเขาบอกว่าตัวละครตัวนี้มาจากบุคลิกของเราบางคน เพราะผู้เขียนเข้าใจว่าก่อนที่เราจะรู้จักผู้เขียนเขาเป็นโปรดิวเซอร์รายการ เขาเชิญเราไปแสดงของเขา นั่นคือทั้งหมดที่เขาเห็น เราไปแล้วแต่ไม่มีใครรู้จักฉัน เราไปได้ไหม ไปช่วยเหลือกันได้เลย สองเดือนต่อมา เขาก็ติดต่อฉันอีกครั้ง มีนิยายเรื่องหนึ่งที่เขาเขียนว่าอยากทำเป็นซีรีส์ เขาเขียนไว้มากมายให้เราเลือกให้คุณ แต่ฉันไม่แน่ใจว่าฉันจะอยู่ในเกมหรือไม่ เพราะฉันไม่รู้ว่าทักษะการแสดงของตัวเองดีแค่ไหน ฉันเลยลองและพยายามมาจนถึงตอนนี้

– Apo กำลังทำอะไรอยู่ที่สหรัฐอเมริกา?

อาโป: เราต้องการเปลี่ยนมุมมองทั้งหมด ในการแสดงมีระบบที่กำหนดให้คุณต้องทำเช่นนี้ คุณต้องเป็นแบบนี้ ตอนนั้น ฉันรู้สึกว่าเราไม่ใช่คนจริงและเราควรปฏิบัติต่อทุกคนอย่างเท่าเทียมกัน เราควรจะสามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติ ดังนั้นเราจึงออกเดินทางที่นั่น และขาดการติดต่อกับคนที่นี่ เมื่อก่อนเรามีผู้จัดการ แต่ตอนนี้เราต้องจัดการทุกอย่างด้วยตัวเอง เมื่อเราต้องการสิ่งใดก็เลยดูเหมือนต้องคิดอย่างเป็นระบบมากขึ้น เมื่อฉันไปที่นั่นครั้งแรก ฉันคิดว่าวันหนึ่งจะเกิดอะไรขึ้นกับเรา เราไม่สามารถเป็นนักแสดงได้ พวกเราทำอะไรได้บ้าง? วันนั้นฉันนึกขึ้นได้ว่าเราไม่สามารถทำอะไรได้เลย เราเป็นเพียงนักแสดงเท่านั้น เราเริ่มมองหาสิ่งที่เราสามารถเป็นได้ เราก็เลยไปลองถูพื้นดู ฉันคิดว่าการเป็นแคชเชียร์และบาร์เทนเดอร์เป็นอีกชีวิตหนึ่ง มันเป็นมนุษย์จริงๆ เพราะภาพที่เรามี ตามที่ปรากฏในที่อื่น ไม่รู้จักเรา เขาไม่สนใจเราเลย พระองค์ทรงปฏิบัติต่อเราเหมือนมนุษย์ มาทำความเข้าใจว่าการเป็นมนุษย์คืออะไร และนั่นคือเหตุผลว่าทำไมเราถึงอยากลองเป็นนักแสดงที่นั่น ไม่ว่าจะได้ผลหรือไม่ อย่างน้อยเราก็ได้พยายามแล้ว บังเอิญชาวนิวยอร์คสุดเก๋จาก Covid-19 อัดแน่นไปด้วย พอทุกคนหยุดแล้วหายไปเราก็บอกว่า เฮ้ เสน่ห์หายไปแล้ว ไปทำอย่างอื่นกันเถอะ ฉันคิดว่ากลับเมืองไทยดีกว่า บังเอิญที่ Kinn Porsche ขับรถไปหา Cass ในเวลานั้น เราก็เลยไปคัดเลือกนักแสดงแล้ววันนี้ฉันบังเอิญมาเล่นมัน

– คุณเคยอยู่ที่นั่นนานแค่ไหน?

อาวา: ประมาณ 6 เดือน

——ราวกับว่าเส้นทางชีวิตจะต้องไปทางนี้ เขาดังจริงๆ คอลเลกชัน Porsche ของ Gene โด่งดังมากจนเขาไปทัวร์รอบโลกหรือไม่?

อาโป: ฉันเคยไปหลายเมือง ทั้งไทเป สิงคโปร์ เกาหลีใต้ ฮ่องกง และฟิลิปปินส์

– ระหว่างงานแฟนมีตติ้งก็เป็นเช่นนั้น แต่มันเป็นคอนเสิร์ตที่ยอดเยี่ยม คุณรู้สึกอย่างไรเมื่อเขาเชิญเราในวันนั้น? มาลองดูกัน. ผู้ป่วยโควิด-19 กลับไทยแล้วอีกราย คุณรู้สึกอย่างไรจนกระทั่งประสบความสำเร็จอย่างมาก?

ไหม : จริงๆแล้วฉันมีความสุขมาก เพราะคลิกสุดท้ายเราจึงเลือกทำความบันเทิงแบบเต็มรูปแบบ แบ่งงานอื่นและจัดเวลา กล่าวคือเราต้องการสร้างความสุขให้กับผู้คน ใช้ความบันเทิงถ่ายทอดความสุขให้กับผู้คน เราชอบกีตาร์ เราชอบร้องเพลงและการแสดงผสมผสานกันได้ เมื่อไปดูคอนเสิร์ต เราได้พบกับผู้คนจากหลายประเทศ เราเห็นความสุขส่องประกายในดวงตาของพวกเขาในสถานที่ต่างๆ ทั่วเมือง เสียงกรีดร้องอันไพเราะทุกประเภทคือพลังที่เราได้รับจากการทำงานของเรา นี่ทำให้ฉันสบายดีเป้าหมายคือการเข้าสู่วงการบันเทิง

อาโป: โปภูมิใจมากที่ในฐานะนักแสดง สิ่งที่เราทำคือการถ่ายทอดประสบการณ์ชีวิตของตัวละคร ให้ผู้ชมได้รับแรงบันดาลใจในการเรียนรู้ชีวิตแต่พอมีคอนเสิร์ตเราก็ส่งให้ทันทีบอกได้เลยว่าเขามีความสุขมาก นั่นเป็นอีกวิธีหนึ่งที่เราคิดว่าเจ๋ง เราอิ่มแล้วเขาก็มีความสุขโดยที่เราไม่ต้องทำอะไรเลย มันทำให้ฉันตระหนักว่าในหลาย ๆ ที่ในโลกการเชื่อมโยงคือความสุข

– สร้างมูลค่าสื่อ 160 ล้าน ทำอะไรอยู่?

ไหม: จริงๆ แล้วเราเป็น Dior ambassador ในประเทศไทยทั้งคู่ และจะไปร่วมงานที่ฝรั่งเศสด้วย

อาโป: พลังของแฟนๆ ทั่วโลกที่สนับสนุนกันบนโซเชียลมีเดีย มันเลยทำให้สื่อถึงจุดที่พวกเขารู้สึกขอบคุณแฟนๆ จริงๆ

– โพสต์เดียวทำให้ยอดขายสินค้าพุ่งสูงขึ้นอีกสองคนรวมกันเป็น 160 ล้าน ซึ่งถือว่าค่อนข้างมาก ล่าสุดมีอะไรบ้าง?

ฉัน: เพื่อน Guerlain ขอบคุณสำหรับแบรนด์นี้ ฉันอยู่แผนกน้ำหอม เมื่อเดือนที่แล้วฉันไปฝรั่งเศส ไปดู Guerlain ทั้ง Guerlain และ Dior เลย ผลงานของเขาเจ๋งทุกชิ้นเลย และผลิตภัณฑ์ของเขาดีมาก

ติดตามชมทอล์คโชว์แซ่บได้ทุกวันจันทร์ถึงศุกร์ 13.15-14.15 น. ทางช่อง one31 Facebook Page : Talk Zap Show ชมทาง Youtube Channel : Orange Mama

คลิปสัมภาษณ์ผม-อาโป