เพลง : ชีวิตกู
ศิลปิน : MC KING
ชีวิตไม่มีอะไรมาก ถอดใจ มึงก็แพ้ ฮะฮะ ฮ่าฮ่า ฮ่าฮ่า
เนี่ยชีวิตกูใครก็รู้ว่ากูเเร็พ
เสพสันดานผ่านโอลสคูล บรมครูคือเพลงเเร็พ
อย่ามาบอกว่าเข้าใจ ถ้ายังไม่ถึงซึ่งจิตวิญญาณ
ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปเเต่ใจกูยังคงอหังการ
เนี่ยชีวิตกูใครก็รู้ว่ากูเรียล
ขามึงไม่ถึงพื้นจะฝืนไปได้เท่าไหนกันเชียว
เสี้ยวศรัทธามึงยังไม่ได้ครึ่งศรัทธากู
อาจเป็นเเร็พที่ดูเหี้ย เเต่เนี่ยเเหละชีวิตกู
เปิดเเร็พไว้ขึ้นบัญชีเสมือนว่ามีเพียงสิ่งเดียว
ก้าวเเรกยันเก้าปีเสมือนกวีกูยังคงเรียลหว่ะ
กูปัดทุกอุปสรรคที่ถาโถมมานับพัน
อยากจะเเร็พเพราะพอใจไม่ใช้กูใช้เพราะผิวกูดำ
กูยังคงเดินไปตามเส้นทางที่หมากกูวางด้วยตัวกูเอง
ศรัทธาสติปัญญาผสมวาจาราคาคือเพลง
เเละไม่ว่าใครหน้าไหนก็ไม่สามารถจะหยุดกู
ตราบใดที่ชื่อยังคงกังวานทั้งจักรวาลมึงคอยดู
เเร็พกูไม่อาจเป็นหนึ่งเเต่ไม่เคยพึ่งสมองใคร
ราชาไม่ก้ำกึ่งทำได้สักครึ่งก่อนบอกไป
หลายคนเเม่งรอกูล้มเเละเเม่งก็พร้อมจะเหยียบซ้ำ
ไม่อาจทำกูสะเทือนใจมึงทำไปก็เท่านั้น
เนี่ยชีวิตกูใครก็รู้ว่ากูเเร็พ
เสพสันดานผ่านโอลสคูล บรมครูคือเพลงเเร็พ
อย่ามาบอกว่าเข้าใจ ถ้ายังไม่ถึงซึ่งจิตวิญญาณ
ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปเเต่ใจกูยังคงอหังการ
เนี่ยชีวิตกูใครก็รู้ว่ากูเรียล
ขามึงไม่ถึงพื้นจะฝืนไปได้เท่าไหนกันเชียว
เสี้ยวศรัทธามึงยังไม่ได้ครึ่งศรัทธากู
อาจเป็นเเร็พที่ดูเหี้ย เเต่เนี่ยเเหละชีวิตกู
มึงให้กูสู้อีกสักกี่ปีเเต่กวีไม่เคยจะคลาย
การเป็นใหญ่ในวงการเพลงไม่ต้องเป็นนักเลงเเต่มึงต้องใจ
หลายครั้งที่มีคนถามว่ามึงจะยืนได้สักกี่ฝน
เส้นทางมันยิ่งไกลเท่าไหร่กูยิ่งวิ่งไปสุดปลายถนน
พุ่งชนทุกป้อมปราการให้อันตรธานเเละหายไป
เเร็พกูเจิดจรัสตระการเช่นการประพันธ์จากดวงฤทัย
ใครหวังเสาะเเสวงให้เเจ้งจริงในวาจา
ถามหาในกวีกลอน เพราะกูจะสอนมันทุกบาร์
ถ้าพูดถึงค่าของคนผลงานของตนต้องชัดเจน
เกณเเบ่งการวัดประมานคือการเขียนไรม์เป็นตัวเอง
ถ้าเพลงไม่ดังก็ชั่งปะไรอย่าพึ่งถอดใจไร้ข้อเเม้
ในวันที่มึงไปเหลืออะไรเเต่มึงลุกได้นั่นเเหละคือมึงเป็นของเเท้
เนี่ยชีวิตกูใครก็รู้ว่ากูเเร็พ
เสพสันดานผ่านโอลสคูล บรมครูคือเพลงเเร็พ
อย่ามาบอกว่าเข้าใจ ถ้ายังไม่ถึงซึ่งจิตวิญญาณ
ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปเเต่ใจกูยังคงอหังการ
เนี่ยชีวิตกูใครก็รู้ว่ากูเรียล
ขามึงไม่ถึงพื้นจะฝืนไปได้เท่าไหนกันเชียว
เสี้ยวศรัทธามึงยังไม่ได้ครึ่งศรัทธากู
อาจเป็นเเร็พที่ดูเหี้ย เเต่เนี่ยเเหละชีวิตกู
รู้ในหนึ่งก้าวเสมือนลิขิตชีวิตเป็นหนึ่งอักษร
กลอนที่สาดสัมผัสบัญญัติพินิจเป็นจิตประวัติดั่งศร
หากจะถอนในเจตจำนงค์ที่มีความคำเช่นปลายกระบี่
ตรองให้ถี่วจีกูร้ายยิ่งกว่าเปลวไฟเป็นลายกวี
มีศรัทธาที่เป็นที่ตั้งเเม้ผนังจะพังทลาย
ให้ขายความเป็นตัวเองกูเป็นนักเลงกูไม่ใช่ควาย
เเร็พเพียงหนึ่งเดียวที่ยังคงเรียลเเละอยู่ยง
รากไทยคือชาวนาที่จับเคียวเเละอยู่ทน
คนที่มันจะสูงต้องถูกจูงด้วยคำติฉิน
ก่อนที่มึงจะรู้รสชาติต้องเข้าปากเพื่อดื่มกิน
เเร็พกูจึงเช่นประวัติที่ถูกสลักในปฎิทิน
วาจาแห่งจักรพัฒน์ ในทุกวันทัก MC King
เนี่ยชีวิตกูใครก็รู้ว่ากูเเร็พ
เสพสันดานผ่านโอลสคูล บรมครูคือเพลงเเร็พ
อย่ามาบอกว่าเข้าใจ ถ้ายังไม่ถึงซึ่งจิตวิญญาณ
ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปเเต่ใจกูยังคงอหังการ
เนี่ยชีวิตกูใครก็รู้ว่ากูเรียล
ขามึงไม่ถึงพื้นจะฝืนไปได้เท่าไหนกันเชียว
เสี้ยวศรัทธามึงยังไม่ได้ครึ่งศรัทธากู
อาจเป็นเเร็พที่ดูเหี้ย เเต่เนี่ยเเหละชีวิตกู
เนี่ยชีวิตกูใครก็รู้ว่ากูเเร็พ
เสพสันดานผ่านโอลสคูล บรมครูคือเพลงเเร็พ
อย่ามาบอกว่าเข้าใจ ถ้ายังไม่ถึงซึ่งจิตวิญญาณ
ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปเเต่ใจกูยังคงอหังการ
เนี่ยชีวิตกูใครก็รู้ว่ากูเรียล
ขามึงไม่ถึงพื้นจะฝืนไปได้เท่าไหนกันเชียว
เสี้ยวศรัทธามึงยังไม่ได้ครึ่งศรัทธากู
อาจเป็นเเร็พที่ดูเหี้ย เเต่เนี่ยเเหละชีวิตกู
MC King Thank Thank Yeah
